WYTWÓRNIA: Thrill Jockey
WYDANE: 24 lutego 2015
Trudno zliczyć, który to już album w dorobku Eternal Tapestry. Amerykanie nagrywają płyty na umór, a kilka wydawnictw rocznie jest dla nich standardem.
Tak samo jak nie będzie błędem stwierdzenie, że Wild Strawberries to nic innego, jak kontynuowanie wątków zapoczątkowanych hen, hen, lata temu, dokładniej w 2007, przy okazji wydania debiutanckiego Mystic Induction. Leniwe melodie wypływają z instrumentów zespołu z Portland.
Materiał powstawał w totalnym odosobnieniu. Eternal Tapestry zamknęli się w chatce w lesie gdzieś w Oregonie. To zaowocowało podwójnym albumem, trwającym sporo ponad godzinę. Psychodelia miesza się z new new age'em, a nad nagraniami unosi się post-rockowy duch. Amerykanie przeplatają czasem piskliwe, a czasem buczące syntezatory z przesterowanymi partiami gitar, do nich dorzucają szamańsko brzmiące bębny. I płyną.
Płyną, jak ma to miejsce w „Wild Strawberries”, i unoszą się na wietrze, jak w „Lace Fern”. Eternal Tapestry, tworząc utwory, które trwają po dziesięć minut, podkreślili swój kompozytorski kunszt. A raczej improwizatorski, bo te kawałki to w dużej mierze efekt żywiołu, próbowania. Melodie się ze sobą przeplatają, wnikają w siebie nawzajem. Raz syntezatory wychodzą na pierwszy plan (czy to w formie ambientowych, rozciągniętych tonów, czy klawiszowego szaleństwa), raz drone'owe gitary dominują całą przestrzeń. Nie bez znaczenia są też same odgłosy przyrody, rejestrowane na żywca w idealnych warunkach (w końcu las, co nie?). Fieldrecordingowe sample idealnie odnajdują się w tych psychodeliczno-improwizowanych aranżach, które czasem podchodzą pod shoegaze'ową stylistykę Spaceman 3. Amerykanie postawili na ekoświat, zresztą już same tytuły kawałków odwołują się do fauny. To muzyka nie chwili, ale czasu. Rozciąga się bezkreśnie, spokojnie, pomalutku wybrzmiewa za sprawą Wild Strawberries, budują urocze i ciekawe obrazy.
6.5
Piotr Strzemieczny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw wiadomość.