RECENZJA: The Dog - The Value of Life is Negative

WYTWÓRNIA: Long Walk Records

WYDANE: 1 marca 2014

Chodzą słuchy, że chłopaki z Wrocławia inspirują się Negative Approach, Void i Infest. Słyszę tam echa tych trzech bandów. Da się też usłyszeć inne, klasyczne influencje, ale do rzeczy.

Brzmienie gitary kojarzy się momentami z dokonaniami Brytyjczyków z Doom. Charakterystyczne rzezane riffy przywodzące na myśl bradfordzkich crusties uprawia tylko gitara. Bas jest bardziej klarowny. Nie zrozumcie mnie źle. Brzmienie gitary nie jest aż tak brudne jak u typów z Doom, ale do najczystszych nie należy. Wrocławiakom udało się zsyntezować ten suchy, oldschoolowo-crustowy sound. Ten sam, który u State of Fear czy Hiatus brzmiał jak popękana papa na dachu, na The Value of Life is Negative gada jak gęsta, gotująca się smoła.

Połowa składu The Dog to ludzie znani z innego wrocławskiego składu, We Are Idols. O idolach na razie cicho, ale chłopaki, jak widać po opisywanym przeze mnie wydawnictwie, nie próżnują. Celowo wspomniałem o WAI. W dokonaniach We Are Idols można doszukiwać się inspiracji Same Difference Entombed. U The Dog słychać echa numerów z Uprising, czy też rozwijającego death'n'rollową formułę szwedzkiego NINE. Czasami da się to odczuć w pracy sekcji. To nie przytyk. Groove znany Uprising nigdy nie przestanie być przeze mnie propsowany. Mało jest tak istotnych płyt w historii ciężkiej muzyki.

„I Hear The Satan's Whispers” to numer, który rozpoczyna się i jedzie dalej na takim riffie, że ciężko jest o nim nie wspomnieć. Przypomina mi nieco czwartą krucjatę Bolt Thrower. Co mogę powiedzieć, uwielbiam BT, a średnie tempo w numerze The Dog urywa dupę.

Metalowcy, punkowcy i wszyscy hipsterzy, którzy chcą się trochę doedukować w temacie ciężkiej muzyki, a nie katować w kółko Mysteriis Dom Sathanas, powinni sięgnąć po tę płytę. Dodatkowym atutem są nihilistyczne teksty znanego wrocławskiego poety, który drze tam japę jeszcze okrutniej i plugawiej niż w macierzystej formacji.

8

Grzegorz Ćwieluch