Hudson Mohawke - „Satin Panthers” (2011, Warp)

Jedna z najjaśniejszych gwiazd brytyjskiego eksperymentalnego dubstepu, Hudson Mohawke, wydał nową Epkę. Stylowo nie różni się ona od jego poprzednich dokonań, jednak stanowi kolejny krok w rozwoju, tego znakomitego, dwudziestodwuletniego producenta.

Naprawdę nazywa się Ross Brichard i swoją karierę producencko-djską rozpoczął, już w wieku piętnastu lat. Ma na swoim koncie niezliczoną liczbę Epek oraz jeden album długogrający – Butter, wydany w 2009 roku. Satin Panthers jest jego pierwszym wydawnictwem od tego czasu. Na płycie znajdziemy pięć, wypełnionych po brzegi basem kawałków, które potrafiłyby rozbujać najzagorzalszych przeciwników hiphopowych rytmów, na których Hudson Mohawke opiera swoje produkcje, wzbogacając je dubstepową stylistyką z dodatkiem garści starego, dobrego funku i nutką muzyki lat 80.

Satin Panthers, jest dużo mniej urozmaicona niż jego poprzednie wydawnictwa, co nie oznacza, że jest to album nudny. Posiada, co prawda, swoje mocniejsze jak i słabsze strony, jednak zasługuje wyłącznie na wysokie oceny. Uwagę przyciąga, przede wszystkim potężny „Cbat”, który będąc niesamowicie powolnym i ascetycznym kawałkiem, powala na ziemię niesamowitym rytmem. Podobnie jest z już trochę bardziej rozbudowanym numerem „Thunder Bay”, moim ulubionym na Epce. Pozostałe utwory, to: najżywszy „All Your Love”, z charakterystyczną linią klawiszową; cudownie połamany i najbardziej przypominający poprzednie produkcje młodego Szkota - „Thank You” oraz „Octan”, zamykający płytę, króciutki utwór, składający się głównie z partii syntezatorów, pozbawiony rytmu, którego jest cała masa w czterech pozostałych kawałkach.


Pomimo tego, iż bardzo spodobała mi się ta Epka, to nie mogę powiedzieć, że mnie w pełni usatysfakcjonowała, ale ten problem tyczy się wielu dobrych, podobnych produkcji. Po prostu, chce się więcej.... i więcej. Pozostaje nam jedynie czekać, na kolejny album długogrający, tego wielce utalentowanego artysty. 
(7,5/10)

wojtek irzyk