The View – „Bread And Circuses” (2011, Sony Music)

Po dość dużym sukcesie pierwszego albumu, The View poznali gorzki smak niepowodzenia wraz z wydaniem ich drugiej długogrającej płyty. Bread And Circuses jest trzecim longplejem w dorobku tej szkockiej kapeli.

To, czy ich najnowsze dzieło powtórzy sukces pierwszego czy niepowodzenie drugiego, przekonamy się już niedługo. Nas jednak nie obchodzą wyniki sprzedażowe oraz to, ile dany artysta zarobił na danej płycie ale, czy dana produkcja nadaje się do słuchania czy nie. Najlepszym przykładem tego, iż nie należy ślepo wpatrywać się w rankingi popularności jest fakt, że drugi album Which Bitch?! był moim zdaniem równie dobry co Hats Off to the Buskers… ale to tylko moje zdanie…

Bread And Circuses jest zbiorem trzynastu pop-rockowych piosnek, które szczerze mówiąc nie porywają słuchacza swoją skomplikowaną rytmika czy melodia. Są one na wskroś brytyjskie, słychać w nich echo twórczości klasycznych Indie-rockowych formacji, takich jak chociażby The Libertines (szczególnie utwór The Grace) . Pomimo niezbyt skomplikowanych ale dość oryginalnych nagrań, płyty słucha się przyjemnie. Główną rolę gra tutaj niezaprzeczalnie głos Kyla Falconera, charakteryzujący się fajnym, zawadiackim akcentem i zachrypniętą barwą (chyba jeden z moich ulubionych spośród brytyjskich wokalistów). Muzyka towarzysząca Falconerowi w takich piosenkach jak Witches przypomina też stare angielskie żeglarskie, folkowe piosenki, co nadaje im iście wyspiarskiego klimatu. Fajne jest to, że chłopaki nie oglądają się na inne Indie-kapele i robią po swojemu to co kochają, np. nie dodając na siłę do swoich utworów akcentów elektronicznych. Czasem wyjdzie im to trochę lepiej a czasem trochę gorzej, ale w gruncie rzeczy miło się ich słucha. Mogliby tyko troszkę mniej ćpać… ale podobno wszystkie ich piosenki powstały „pod wpływem”, więc może nie mają innego wyjścia.

(6/10)

Teledysk do singlowego Grace.

Happy, mój ulubiony kawałek na płycie.


wojtek!